فردوسي، 18 شهريور 1353، ش 1181
دكتر نصراله مژدهي رئيس دانشگاه مشهد در گفت وگو با خبرنگار يكي از نشريات گفته است:«محققان گرفتار مقررات دست‌وپاگير مالي هستند. آنچه استاد را زنده و تازه نفس نگاه مي‌دارد، تحقيق است كه باعث به جريان افتادن خون جديد مطبوعات در رگهاي او مي‌شود. تحقيق، اثر بسيار در آموزش استاد دارد. البته منظور تحقيق واقعي است، نه نمايشي و آرايشي يكي از دلائل فقدان تحقيق واقعي، مسئله مشكلات اداري و مالي است.»
بر اين اساس، نظام اداري در محدوده تأسيسات دانشگاهي بايد طوري گنجانده بشود كه در خدمت تحقيق قرار گيرد و با تحولات چنان تغيير كند كه استادان و دانشجويان بتوانند سوار بر بال امكانات مالي، فراتر از دنياي ركود و سكون علمي راه بگشايند.
بي ترديد تا زماني كه مقررات اداري در برابر تحقيق و ضرورت خريد ابزار تحقيق و آزمايش، سخت‌گير و خسيس و غيرقابل انعطاف هستند، وضع همچنان مثل گذشته خواهد بود. يعني استادان خسته مي‌شوند و دانشجويان كه فاقد استادان پرشور، تجهيزات لازم و كتاب‌هاي برانگيزنده هستند، مبتلا به بيماري مهلك رخوت و قناعت شده و بكلي از آرمان‌هاي دانشگاهي كه ادامه تحقيق است پرت مي‌افتند. آن‌ها به تدريج جذب سكون اداري شده و تنها به داشتن يك ديپلم دانشگاهي مي‌انديشند تا از مزاياي قانوني آن براي استخدام، بهره‌مند شوند. دانشجويان كليشه‌اي كه محصول دست استادان كليشه‌اي هستند، پس از پايان تحصيلات، به كارمندان كليشه‌اي تبديل مي‌شوند كه غايت آرزوي‌شان چمباتمه زدن پشت يك ميز و بازي كردن با كاغذهاي مارك‌دار اداري است. اين دست پروردگان بي خاصيت، در واقع براي كشتن وقت خود، بهترين ثروت ملي را كه عبارت است از «پول» و «ساعات كار» هدر مي‌دهند. آيا وقت‌كشي ارزش اين همه تحصيل و اتلاف ثروت را دارد. اگر غير از اين است بايد براي جاري كردن خون تحقيق در رگهاي خشك شده دانشگاه‌ها و مدارس عالي، خارج از نظام موجود اداري، پول خرج كرد و براي توليد انسان‌هاي متنوع و پرشور كه بتوانند با كليشه‌اي‌ها مبارزه كنند، به خود زحمت داد.