فردوسي، 7 مرداد 1353، ش 1175
مجريان برنامه‌هاي عمراني عادت كرده‌اند به جاي آنكه زير ابروي مردم را بردارند، چشم آن‌ها را كور كنند. يك شمه از اين نوع خدمات معكوس را در سواحل شمال به خوبي مي‌توان ديد. چون با آن كه در آن نواحي به خاطر خوشگذراني دوستداران ييلاق، انواع رستوران‌ها، متل‌ها، هتل‌ها و كلوپ‌ها…بنا شده و مسافران مي‌توانند تمام روز را با ماشين‌هاي بازي سرگرم شده و تمام شب را به بيداري بگذرانند اما هنوز كه هنوز است براي تأمين پاركينگ در پلاژها كاري نكرده‌اند و به ناچار همه ساله چند تن از دوستداران دريا در حالي‌كه حمام آفتاب گرفته‌اند يا خود را زير شن‌هاي ساحل دفن كرده‌اند، زير چرخ سنگين اتومبيل‌ها له مي‌شوند. چون هر سال وعده مي‌دهند كه تأمين پاركينگ به سال ديگر موكول شده است! در سال گذشته به منظور جلوگيري از حوادث رانندگي، بدون آن كه پاركينگ ساخته باشند، رفت و آمد وسائل نقليه در ساحل دريا را ممنوع اعلام كردند. اما پس از چندي، به علت آماده نبودن پاركينگ‌ها و به قول خودشان به علت آماده نبودن اسفالت خيابان‌ها و معابر عمود بر دريا، اجراي برنامه پاركينگ سازي به سال جاري موكول شد. و البته در سال جاري هم به علت وجود همان مشكلات قديمي، اجراي برنامه مذكور به سال آينده موكول شد و بدين ترتيب اتومبيل‌ها حق دارند، امسال هم در سواحل شني مثل جاده‌هاي اسفالته عبور كنند و مسافران دريا را زير بگيرند، مسافران شمال كه خطر مرگ را در سواحل دريا احساس مي‌كنند به كلي شگفت زده شده‌اند كه چطور براي تأمين وسائل «رقص» و «قركمر» آن‌ها يك ايستگاه راديوي اختصاصي در كنار دريا تأسيس كرده‌اند، اما براي حفظ جان‌شان، از گزند اتومبيل‌ها«پاركينگ» نساخته‌اند.