چاپ نخست کتاب «شورش: روایتی زنانه از انقلاب ایران» سال ۱۳۸۵/۲۰۰۶، توسط نشر نشر باران در سوئد منتشر شده است. شورش، ترکیبی از خاطره‌نگاری و روایتِ زندگی یک زن با «نگاه زنانه» به تحولات انقلاب ایران است.
کتاب در دو فصل تدوین شده است. فصل اول: راوی – زنی بدون نام مشخص – از کودکی‌اش در شهری مانند اهواز و در خانواده‌ای پرجمعیت سخن می‌گوید؛ از فضای مدرسه، خانواده، اجتماع کوچک خود.
فصل دوم: راوی وارد فضای اجتماعی و سیاسی می‌شود، به دوره‌ی پس از انقلاب، به آنچه که زنان تجربه کرده‌اند در بستر انقلاب.
بخشی از اثر بر این تأکید دارد که تاریخ تحولات سیاسی ایران را عمدتاً مردانه نوشته‌اند، در حالی که زنانی با موقعیت و تجربه متفاوت نیز حضور داشته‌اند. راوی می‌خواهد «تاریخ مذکر را با گوهر زنانه بیآراید».
نویسنده می‌گوید: «او هم‌سرنوشت، هم‌نسل، دوست و همسایه‌ام بوده‌است. هر دو در فضای حیاتی واحدی زیسته‌ایم. چه بسا او هم‌زاد من است.»
کتاب نگاهی دارد به عصیان‌ها و «شورش‌های خانگی زنان» که در بستر فقر، بی‌سوادی، اختناق سیاسی شکل گرفته‌اند. نقش زنان در انقلاب ۱۳۵۷ و پس از آن، و اینکه چگونه جنسیت در این تحولات دیده یا نشده است.
کتاب دیدگاهی متفاوت به تاریخ انقلاب ایران ارائه می‌دهد؛ از منظر زنان و تجربه شخصیِ راوی، که می‌تواند برای مطالعات زنان، مطالعات تاریخی و جامعه‌شناسی مفید باشد.
به عنوان اثری که «روایت زنانه» را وارد تحلیل‌های تاریخی انقلاب می‌کند، می‌تواند به بازنگری در فهم تاریخی کمک کند.
از لحاظ ادبی نیز، ترکیب خاطره و تحلیل اجتماعی-سیاسی می‌تواند جذاب باشد برای خوانندگانی که به تجربه‌های فردی/جمعی زنان در تحولات ایران علاقه‌مند هستند.