فردوسي، مسائل شهروكوچه، 18دي1351، ش 1097
مرفه‌ترين و زرنگ‌ترين فالگيران، آن‌هايي هستند كه مي‌توانند مهملات خود را كه از لحاظ ماهيت با مهمل‌گويي و شيادي رمالباشي‌هاي خودمان، تفاوتي ندارد، از طريق خبرگزاري‌هاي بزرگ جهان مخابره كنند و سوژة غيب‌گويي و طالع‌بيني را، سياست و مردان سياسي، قرار دهند.
در آغاز سال جديد مسيحي، بر اساس گزارش خبرگزاري فرانسه بيش از 30 پيشگوي ايتاليايي كه از نقاط مختلف در يكي از غارهاي نزديك ناپل گرد آمده‌اند، در حالي‌كه لباس‌هاي عجيب و غريبي به تن داشتند و دست‌ها را به سوي آسمان بلند كرده بودند به حال خلسه فرو رفتند و پس از 5 ساعت، غار را ترك كردند و به زيرزمين خانه‌اي قديمي رفتند تا ثمرة تخيلات خود را به روزنامه‌نگاران عرضه كنند، رئيس انجمن جادوگران در حالي كه يك كلاغ سياه روي شانه‌اش نشسته بود، حاصل پيش‌بيني‌هاي خود را بدين نحو گزارش داد: «در ويتنام جنگ ادامه دارد، در ايرلند…خاورميانه عربي …و در زمينة اقتصادي …و باستان‌شناسي.»
بنابراين، فالگيران سياسي كه با پيروي از مد روز، در سطح جهاني سخن گفته‌اند، از همة پديده‌هاي فريب دهنده و دلهره آوري كه در عقب افتاده‌ترين روستاهاي خودمان مورد استفاده است، مانند خانة متروك، غار، كلاغ و رنگ سياه، در جهت منافع خود، بهره‌برداري كرده‌اند.دكان پر زرق و برق اين شيادان بزرگ بين‌المللي هر سال از سال پيش پررونق‌تر مي‌شود، چون بر اساس محاسباتي كه اين‌ها انجام مي‌دهند، چنانچه يكي از غيب‌گويي‌هاي سياسي و اقتصادي و سينمايي‌شان، اتفاقاً تحقق يابد، سيل مشتريان بيكار و خرافاتي كه غالباً از طبقة هنرپيشه‌ها، سياستمداران و بزرگان جهان هستند. به سوي آن‌ها، سرازير مي‌شود و مهم‌ترين مردان و زنان دنيا، چنان تحت تأثير جاذبة غارنشيني و غيب‌گويي آن‌ها قرار مي‌گيرند كه مثل كلثوم ننه‌هاي خودمان، با تواضع و خلوص، دست در دست فالگيران جهاني مي‌گذارند تا خطوط و قوس‌هاي كف دستشان را دنبال كنند و طالع سياسي و هنري آن‌ها را ببينند.
جالب آن‌كه، مهرگياه و دعاي محبت كه مشاهير عالم از فالگيران در سطح جهاني انتظار دارند، نمونه‌اي است كه پيوند آن‌ها را با قدرت و شهرت و ثروت، محكم‌تر و طولاني‌تر مي‌كند و دست‌يافتن به معجزات كواكب و جادوگري و غارنشيني، صاحبان ثروت و شهرت و قدرت را از دورترين نقاط جهان، به سوي دكان فالگيران سياسي، هنري مي‌كشاند و جالب آن‌كه اين گروه نخبه و خاص و اين فالگيران اشراف، از ننگ تهمت انتقاد در امان هستند و حتي بزرگ‌ترين خبرگزاري‌هاي عالم، براي آن‌ها به رايگان تبليغ مي‌كنند. براين اساس، شيادي و سوءاستفاده از جهل طبيعي بشر، چنانچه جهاني باشد، عيب نيست.